Gazeteciliğin derin bir bunalım geçirmekte olduğunu epey bir zamandır duyuyoruz. Üstelik bu kez feryatlar yalnızca bizden değil, dünyanın pek çok yerinden yükseliyor. Amerika’dan, Avrupa’dan benzer sesler duyuyoruz. Alametler çoktan belirdi: Gazeteler kapanıyor, birleşiyor, el değiştiriyor, iflas ediyor. Tirajlar düşüyor, boyutlar küçülüyor, içerikler değişiyor, yepyeni pazarlama yöntemleri deneniyor ama kötüye gidiş bir türlü durdurulamıyor. Belli ki ülkeden ülkeye hastalığın ulaştığı evrelerde farklılıklar olsa da, evrensel bir sendromdan söz ediyoruz. En azından kağıt üzerine düşülmüş mürekkep lekeleri şeklinde üretilen ve fiziksel olarak dağıtılan gazetenin can çekişmekte olduğu kanısı yaygın. Gazetelerin öldüğü, daha doğrusu özgür ve bağımsız gazetelerin yurttaşları sürekli biçimde bilgilendirmediği bir dünyada, “bilgiye donanmış yurttaşlar”ın varlığını şart koşan demokratik sistem ayakta kalabilir mi? İzlediğimiz ve okuduğumuz haberdeki tek düzelik, halkın savunucusu